Terugreis

Het is zover, we gaan weer naar huis. Als de wekker gaat, beginnen we voor de 24ste en laatste keer aan ons ochtendritueel. Daarna pakken we de koffers in. De gewichtsverdeling gaat vanzelf beter omdat we het wasgoed in de gekochte tas stoppen en dat gewicht dus niet meer in de koffers zit. Op het vliegveld maar ff kijken of het in één keer klopt. 

We zijn snel helemaal ingepakt en hebben nog wat tijd over. We gaan voor de laatste keer nog ff lekker op het balkon zitten en genieten van deze prachtige plek. Als het 10 uur is, rollen we alles het appartement uit en gaan naar de lobby om uit te checken. Daarna zetten we onze spullen in de auto en gaan we ontbijten bij het Mexicaanse restaurant van het resort. Het is een superuitgebreid buffet! We gaan binnen zitten zodat we wat koeling hebben want buiten is het in de schaduw zelfs heel warm. We scheppen lekker op! 

Als we klaar zijn, rekenen we af en lopen een laatste keer langs het zwembad en stappen dan in de auto. Gisteren is ie al volgegooid met benzine dus we kunnen direct door. Ik zet de dames met alle spullen af in de vertrekhal en rij dan een stukje terug naar Avis. Daar wordt de auto gecontroleerd en is alles in orde. Ik loop het kleine stukje terug naar de vertrekhal. 

Ik heb al online ingecheckt dus we hoeven alleen de koffers in te checken. Er staan hier terminals waar je dat doen. Nou, dus niet. Het lukt niet om paspoorten te scannen. Dan maar naar de balie en daar de koffers inleveren en instapkaarten halen. De koffers wegen inderdaad onder de 25 kilo en de tas weegt precies 10 kilo. Mooi, daar hoeft niets meer aan gedaan te worden. Dan drinken we de laatste flesjes leeg en gaan door de security. Er wordt hier strenger gecontroleerd dan in de USA! Schoenen moeten uit, riem af, alle eclectronica uit de tassen, de hele zooi gaat in bakjes door de scanner. Wij ook, maar dan lopend natuurlijk :-) Als is goed dus we gaan richting de gate A3, volgens de instapkaart. Als we daar net zijn, horen we dat de gate is gewijzigd in B1. Ok, geen punt, lopen we daarheen. Het is dezelfd plek als waar we zijn aangekomen. We wachten tot het tijd is en lopen dan naar het vliegtuig en gebruiken de achterste trap omdat we op rij 37 en 38 zitten. Als iedereen zijn hele zooi weer heeft opgeborgen en als weer vastzit in de riemen rijdt het vliegtuig naar het begin van de startbaan. Dé plek bij Maho Beach. Er staan weer heel veel mensen te kijken in hun zwembroek. En als we vol gas geven, worden er achter ons ongetwijfeld weer mensen omver geblazen. We zullen het nooit weten :-) Plankgas stijgen we op en zien uit het raam rechtsonder ons appartement liggen. Na 2x een bocht naar rechts is het Sint Maarten al uit zicht en zijn we op weg naar New York. 

De vlucht verloopt rustig en aan boord blijft het wat warm. De chauffeur besluit de centrale airco niet aan te doen, iets dat op andere vluchten wel gebeurde en het vaak net te fris maakte. Na 4 uur vliegen landen we op JFK. We zijn terug op de plek waar deze fantastische vakantie is begonnen. Op JFK moeten we onze koffers weer ophalen en opnieuw afgeven. Normaal gaan koffers in één keer door, maar nu niet. Zal wel een reden hebben. Ook moeten we door de douane, nee hè? We kunnen hier wel met een terminal zelf de paspoortcontrole doen, dat zou moeten schelen. De eerste terminal schiet in de strees nadat we 1 paspoort hebben ingelezen. "This terminal has an error, please use another one". Ok, bij de volgende lukt het wel. Je stopt je paspoort erin en vervolgens worden je vingerafdrukken gescand en een foto van je gezicht gemaakt. Dat lukt bij alle 4 prima. Er rollen 4 papiertjes uit de terminal en bij Sharon staat er een groot kruis door haar gegevens... Zucht. We zien wel wat dat betekent. We sluiten aan in een lange rij mensen die staan te wachten om bij een hokje met een douanemedewerker te belanden. Er staan best veel mensen en er zijn maar 4 hokjes open. Gelukkig hebben we hier de tijd met overstappen want het is nu 18:30 uur en om 21:50 uur vliegen we verder. Als we eindelijk aan de beurt zijn, worden we eerst een beetje half een kant op gestuurd naar hokje 10 die helemaal niet open is! Dan maar hokje 8, daar zit wel iemand. Als we aan de beurt zijn, is een stempel voor Shirley, Yvon en mezelf een kwestie van 3 seconden. Sharon moet opnieuw haar vingers scannen en een gezichtsfoto laten maken en dan krijgt ze ook een stempel. Op naar de baggageband. Als we daar aankomen, zien we onze spullen al naast de band staan. Het heeft zolang geduurd dat dat alvast door medewerkers is gedaan :-) Dan lopen we deze ruimte uit, worden er niet uitgepikt voor koffercontrole en in de volgende ruimte geven we onze koffers weer af. Nu op naar iets te eten. We zijn nu in Terminal 4 en we moeten naar Terminal 1. We hebben opgezocht dat er in Terminal 5 een foodcourt zit, dus we stappen in de Airtrain, die alle Terminals met elkaar verbindt, en rijden naar Terminal 5. We stappen uit en gaan op zoek naar net food court. Nou, we zien veel maar geen food court. Dus terug naar de airtrain en gelijk naar Terminal 1 dan kijken we daar wel. 

Op Terminal 1 gaan we eerst door de security. We hebben een TSA PreCheck instapkaart dus moet er een korte rij zijn waar we in kunnen. Nadat we gevraagd hebben waar we precies moeten zijn, vinden we de securityscan. Rechts staat een enorme rij en links een bordje Bussines Class and Priority. Daar weer naast staat een bordje TSA PreCheck maar daar hangt een touw voor, die rij is dicht. Ik vraag het een de pakistaanse dame die de Business Class-mensen door laat. Waar is de TSA PreCheck? "Huh? Uhh, we don't have PreCheck!" Dat is raar! Er staat een bord alleen de rij is afgesloten met een touw. Als we naar rechts lopen en onze instapkaarten laten zien, wijst een andere medewerker ons weer naar de rij van de pakistaanse vrouw... Ok. We sluiten weer aan en ik Yvon geeft haar instapkaart. Die blik op dat wijf haar gezicht! "Hoe kun je nou hier gaan staan als je geen Business Class bent!" Nou, omdat je collega 4 meter verderop ons hierheen stuurt! Wat een doos! Met een hopeloos ontevreden gezicht kijkt ze naar Yvon haar kaart en zet er een krabbeltje in. Als Yvon naar de juiste rij wil lopen, wordt ze tegengehouden door paki. "I haven't told you which line you must go!" Ondertussen geef ik haar mjn instapkaart. Paniek! "Not so fast! You must wait! This goes way to fast!" Dan wijst ze Yvon de rij waar ze al half in staat. "That is your line!" Nee, echt??? Wat een klerewijf. Ze krabbelt ook iets op mijn kaart terwijl er een man vanuit de rij komt teruglopen met een koffer. Hij vertelt dat ie gelabeld moet worden en dat ie dat ff gaat doen. De paki houdt hem tegen en zegt "You should label your bag over there and then come back here." Nou, dat wist ie man allang! Want dat ging ie nou net doen! Tjezus, wat een doos! Als ik door ben, geeft Sharon haar kaart en roept paki weer "Easy, not so fast!" We staan met inze oren te klapperen. Die is echt totaal ongeschikt voor haar baan. Ze hoeft alleen maar te kijken of je kaart hoort bij de rij waarin je gaat staan voordat je bij de security bent. Meer niet. Kan iedereen. Nou ja, bijna iedereen dus :-)

Dan de securityscan zelf. Er staan een knul te roepen hoe het hier gaat. Helaas blijkt dat ie iets anders roept dan wat je moet doen. Hij zegt, schoenen aan en het is, schoenen uit! Maar goed, alles wordt weer keurig in bakjes gelegd en ook hier gaan we zonder zoemers of zwaailichten door de controle. God, wat zijn we toch secure! Dan alles weer aantrekken en inpakken en op naar iets te eten. We proberen het eerst links en daarna nog een keer helemaal rechts. Bij een zaakje hebben ze chinees eten. We nemen iets wat lijkt op Chow Mein met Chicken Wings en Vegetable Chicken. Wat drinken erbij en eten maar. Het is best lekker maar zeker geen Panda Express. Als we klaar zijn, lopen we naar onze gate. Het is inmiddels 20:45 uur, ja de tijd vliegt hier met al die controles. Bij onze gate staan veel mensen. Dat is niet gek want we vliegen met een monster van een vliegtuig een Airbus A380 van Air France, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld met twee dekken boven elkaar! Als het tijd is om in te stappen, blijken onze instapkaarten die we op Sint Maarten al hebben gekregen niet helemaal ok. De barcode scant niet. Geen probleem, de dame print 4 nieuwe uit en we stappen in. 

Ondanks dat dit een gigantisch toestel is, blijft rij 47 toch bijna achteraan :-) We hebben de 4 stoelen van de midden rij. Dit toestel heeft 3 stoelen links, een gangpad, 4 stoelen in het midden, een gangpad en 3 stoelen rechts. We nestelen ons en ik zit voor het eerst naast Shirley in een vliegtuig. Oh, zegt ze. Jij bent een beter kussen om tegen te liggen dan Sharon! Je merkt dat de franse taal hier de voertaal is, we vliegen immers naar Parijs. Als we mogen vertrekken, komt het enorme gevaarte in beweging en rijdt naar de startbaan. Op schermpjes zijn livebeelden te zien vanaf staart van het vliegtuig. Je ziet de bovenkant, de vleugels en de voorkant. Als we stilstaan voor de start zie je dus wat de piloot ook ziet. De lichten van de startbaan voor ons. Dan geeft ie gas. Het valt op hoe stil het vliegtuig is. De 4 motoren stuwen het vliegtuig hard naar voren en na een seconden of 25 komen we los. We draaien naar het noorden en dan het noordoosten want we gaan via Canada de Atlantische Oceaan op. De vlucht zal 6 uur en een kwartier duren. Onderweg valt direct op dat de verzorging van Air France veel beter is dan van amerikaanse maatschappijen. Voor het eten kunnen we kiezen uit 2 gerechten en bij het drinken is rode en witte wijn beschikbaar, maar ook champagne! Gewoon in de prijs inbegrepen! Hier wel, bij amerikanen moet je veel kopen. Niks inclusief, ja koffie, thee, cola, koekjes en pretzels. Maar iets echt te eten kost dan altijd geld.

Ik neem alleen het fruit en toetje en een wit wijntje. Yvon neemt een sappie en de meiden ook. We kunnen ook kiezen uit heel veel films en series. Yvon kijkt Vaiana en ik de Hangover II. De meiden kijken naar Fantastic Beasts. Na de film is het bijna donker in het vliegtuig en worden onze ogen zwaar. We proberen wat te slapen. Gelukkig zit er hier ook een dekentje bij en een kussentje en kun je de hoofdsteun van je stoel behoorlijk om je hoofd buigen. Dat helpt allemaal. We worstelen ons door de korte nacht en onderweg is er wel wat turbulentie. Om 4:45 uur wordt de hele bioscoop weer een beetje wakker. Buiten is het al licht want we zijn ook 6 uur verder. Hier is het al 10:45 uur! We krijgen een ontbijtje en een bakkie koffie. Lekkere koffie! 

We zien met de webcam dat we inmiddels over Engeland vliegen dus Parijs is niet ver meer. De piloot vertelt dat het in Parijs regent. Nou, als we gaan landen kunnen we dat goed zien. Dikke wolken belemmeren het zicht en als we behoorlijk laag zitten, kunnen we pas weer wat zien. Zodra de A380 boven de landingsbaan is, plettert de piloot hem op de grond. BAF!! Wat een klap! Dat doen amerikaanse piloten heel anders! Dan voel je nauwelijks dat ie de grond raakt. Althans, bij onze vluchten :-)

Als we bij de gate staan, springt iedereen weer veel te vroeg uit zijn stoel en probeert snel zijn spullen uit de bakken te pakken. En vervolgens staan ze 10 minuten gebukt te wachten... Je kunt natuurlijk nergens heen. Wij blijven rustig zitten totdat er beweging komt en we echt eruit kunnen. Charles De Gaulle ziet er behoorlijk modern uit. We volgen de borden en worden ook hiet met een treintje vervoerd naar onze vetrekhal. We zijn geland op 21E en moeten naar 21F. Hier moeten we eerst door de douane de EU in. Dan even verder weer door de security. Dat gaat hier soepel en vriendelijk. We lopen naar gate 35 en ploffen daar neer. Het vliegtuig zou om 12:35 uur maar dat wordt 13:05 uur vanwege het slechte weer. Het vliegtuig is vertraagd. Jammer, dat wordt niet om 13:50 uur op Schiphol.

Als we kunnen boarden is het al 13 uur dus dat wordt nog iets later. Zodra iedereen zit, wordt verteld dat we nog een half uur moeten wachten. Het weer zorgt voor meer vertragingen hier. Als we eenmaal gaan, rijdt de piloot zolang over het vliegveld dat wij bijna denken dat ie het vliegen maar helemaal overslaat! Maar gelukkig komen we bij een startbaan, waar we weer moeten wachten op andere vliegtuigen die voor gaan. Dan zijn we aan de beurt en sprint de Boeing 737 de lucht in. Hetvwordt een korte vlucht van 45 minuten :-) Heel kort! Als iedereen in een razend tempo zijn drankje en mini-wrap heeft weggewerkt, wordt de landing ingezet. Om 15:00 uur raken de wielen de landingsbaan en zijn we weer in Nederland. Ook hier rijden we nog eerst heel Schiphol over om bij de gate te komen. We stappen uit en lopen naar de baggageband. Ik bel ondertussen onze taxi om te vragen of ie er al staat. Nou, de man die ik aan de telefoon kreeg, wist van niks, maar ging het uitzoeken, him zou terugbellen. 

Na een tijdje komen onze koffers eraan en bel ik nog maar eens. Nu krijg ik een dame aan de lijn. Ik leg uit dat we staan te wachten en ze zegt dat ze haar collega even gaat bellen en beloofd me terug te bellen... Als we inmiddels buiten staan, bel ik maar weer eens. Weer die dame. Ze had haar collega niet te pakken kunnen krijgen, maar bleef het proberen... Ik vertel haar dat ik het onbegrijpelijk vind, dat er geen taxi klaarstaat. We hebben dit niet voor niets zo geregeld. Dan om 16:05 komt het verlossende telefoontje dat er een taxi onderweg is, maar dat ie vaststaat in Den Haag! Hij is onderweg. Jezus, daar helemaal! En de chauffeur heeft mijn nummer en belt me straks. Om 16:15 uur belt de chauffeur om te zeggen dat ie er om 16:35 uur zal zijn. Heel jammer allemaal!

Om 16:39 uur komt ie aan rijden. Duizend excuses, hij wist van onze vertraagde vlucht en ook andere vertragingen daarvoor hadden de planning in de war geschopt. Hij was er om 13:50 uur maar omdat wij vertraagd waren, is ie tussendoor voor een rit naar Den Haag gestuurd. En toen ging het mis... Nou, ik vind het niet heel sterk. Volgende keer een andere taxi. Als we wegrinden heeft ie nog een slechte mededeling, er staan 2 files op de A4 waarvan één Roelofarendsveen door een ongeluk bij Leidschendam. Twee rijstroken dicht en auto's dwars op de weg. Heeft ie net zelf gezien. Hij stelt voor om binnendoor te rijden. We stemmen ermee in, als we maar thuiskomen. De rit is best prima en om 17:45 uur zijn we weer in de Diabaas. 

Na een reis van 28.000 kilometer zit deze onvergetelijke vakantie erop. Ik wil nogmaals iedereen bedanken voor het lezen en reageren! Het heeft onze vakantie nog iets leuker gemaakt dan ie van zichzelf al was!

Succes met de koffie zonder onze verhalen!  :-)