Sint Maarten - onze trouwdag

We hebben heerlijk geslapen. Om 8 uur gaat de wekker en... we moeten er niet aan denken om eruit te springen en te gaan zwemmen. Maar, de wekker blijft staan op 8 uur! Misschien morgen? 

Het is vandaag onze trouwdag 25 jaar geleden. Onze huwelijksreis ging naar de Malediven dus vandaag moesten we op een tropisch eiland zijn. Nou, dat is gelukt! Sint Maarten is een prachtig tropisch eiland met een reggae-vibe, schitterende strandjes, turqoise zeewater en prachtige natuur. Een fantastisch plek om deze dag met elkaar door te brengen.

Vanmorgen heeft Yvon een hele lieve verrassing voor me. Ze heeft een prachtig, maar vooral toepasselijk liedje, gezongen door Maan, uitgekozen om voor me te draaien. Het is het nummer "Jij bent de liefde" van Kenny B wat Maan gezongen heeft bij De Beste Zangers van Nederland. We liggen met vochtige oogjes te luisteren... Jezus, wat kan Maan ongelofelijk mooi zingen :-)

Als we uitgeromantischt zijn, is het tijd om te douchen en aan te kleden. We ontbijten heerlijk op ons balkon met het geluid van de zee als begeleiding. Vandaag gaan we naar Friar's Bay en we gaan naar Pic Paradis. Dat is het hoogste punt van het eiland waar je een fraai uitzicht hebt over de Franse kant van het eiland. We rijden met onze BMW X3 richting het westen van het eiland. Langs het vliegveld, over de lange brug en hup je bent in het franse deel. Het bijzondere van dit deel van het eiland is dat ze betalen met de euro, je bent in de Europese Unie en je roamingtarief is dus net als in Nederland! Ze hebben beperkte autonomie maar Parijs is hier de baas! 

We volgen de borden en slaan in Rambaud rechtsaf een smal, steil weggetje in. We gaan naar boven, op ruim 400 meter ligt de Pic. Het weggetje is omgeven door dichte begroeiing die dichter wordt als we hoger komen. Dan wordt de weg nog smaller en slechter van kwaliteit. We rijden steeds hoger totdat... we niet verder kunnen vanwege een hek van een villa die aan het einde van deze weg staat. Huh? Hebben we ergens een zijweggetje gemist? Er komen toevallig 2 jongens aanlopen aan wie we de weg vragen. Nou, inderdaad, we hebben een zijweggetje gemist. We rijden iets terug en slaan het weggetje in. Dat volgen we totdat de weg zo slecht wordt dat ik de BMW daar niet aan wil wagen. Op dit punt zijn ook 2 plekjes waar je kunt parkeren. Zal geen toeval zijn :-) We zetten de auto neer en gaan te voet verder. Volgens één van de jongens is het ongeveer 700 meter omhoog lopen. Ok!? Is met 29 graden en een luchtvochtigheid van 99% best ff een inspanning, maar gelukkig is het de enige echte inspanning die we hier doen op Sint Maarten :-) We lopen over het rotsachtige pad omhoog. Je waant je hier in een tropisch regenwoud. Dichte begroeiing, geritsel van allerlei dieren in het groen, er groeien hier langs de weg waaierpalmbomen, draceana's, bougainvilles, gatenplanten en durian (meest stinkende vrucht). Het is een pittig stuk lopen, maar na een kwartiertje lopen zijn we er. Je staat op de top en hebt prachtig zicht op de noord- en oostkant van het eiland. Je ziet een paar dorpjes liggen en mooie strandjes, eilandjes, meren en helemaal rechts ligt Philipsburg. Als we al het mooie eraf hebben gekeken, gaan we weer richting de auto. Tijd voor het strand! We rijden de berg er weer af en slaan beneden linksaf. Frair's Bay ligt vlakbij dus we zijn er al gauw. We parkeren de auto en lopen met onze spullen het strand op, WAUW! Nog mooier dan gisteren! Kleiner, knusser en een heerlijke sfeer! We vinden 4 bedjes onder de palmbomen en gooien onze spullen neer. Zo snel mogelijk alles weer uit en rennen! Plons! Oh, wat heerlijk is dit toch! En dan te bedenken dat ze dat hier 365 dagen per jaar doen :-) We genieten met volle teugen van dit heerlijke strand en luieren onder de palmbomen. Maar niet te lang, want het water roept me constant :-) Ik kan er wel de hele dag inblijven. 

En dan is het moment aangebroken dat ik Yvon ga verrassen. Al maanden geleden is het voorbereid en ze weet helemaal van niets! Ik heb het gisteren Sharon en Shirley verteld omdat ze het moment moeten vastleggen op film en foto. Toen we met zijn drieën in zee waren heb ik het verteld en hebben we afgesproken wat het signaal zou zijn om in actie te komen. Het signaal is dat ik zeg : "zo, nu is het tijd voor iets anders!" En zo gaat het ook, Sharon pakt de GoPro en Shirley de Nikon. En ik pak een klein vierkant doosje uit onze strandtas :-) Ik pak Yvon haar hand en ga op één knie. "Lieve Yvon, vandaag is een bijzondere dag, we zijn 25 jaar getrouwd. Vanmorgen heb je me een schitterend en lief cadeau gegeven met het liedje van Maan. Dat liedje zal de rest van ons leven ons herinneren aan vandaag. Maar ik heb ook een verrassing voor jou. Iets wat de volgende 25 jaar van ons huwelijk inluidt. Je hoeft straks alleen nog maar 'Ja' te zeggen. Lieve Yvon, wil je nog 25 jaar samen met mij doorbrengen?" Yvon is helemaal verbaasd en zegt volmondig "JA!". Dan open ik het doosje waar een gouden ring in zit met 4 briljantjes. Ik wist niet dat haar mond zover open kon :-)  Missie geslaagd!!!! Ze is ontzettend blij met deze verrassing en gelukkig past ie meteen om haar middelvinger naast onze trouwring. Zo, die gaat nooit meer af! 

Ik vertel haar dat de ring een soort erfstuk is van mijn moeder die het als cadeau aan ons heeft gegeven voor ons 25-jarig huwelijk. Maar natuurlijk is het al die tijd een geheim geweest waarvan alleen mijn ouders en ik af wisten. Yvon is helemaal emotioneel ervan en zegt steeds "ik weet niet wat ik moet zeggen, dit had ik nooit verwacht, wat onzettend lief van je ouders, ik vind het geweldig, wat een verrassing, ik had alleen maar een liedje voor jou :-) Haha! Ik vond het liedje minstens zo mooi als de ring :-) 

We gaan weer lekker het water in om af te koelen van al deze romantiek. Wat een geweldige dag is dit! Dit strand en de beachclub zijn echt heerlijk. We willen hier straks blijven eten voordat we terug gaan naar het appartement. Dan gebeurt er iets waar we niet op gerekend hadden, de eclips!  In de USA zijn ze er al weken helemaal door van slag, de eclips op 21 augustus 2017. De maan dekt de zon daar volledig af vandaag. Maar we hadden niet gedacht hier er iets van te zien. Nou, echt wel! Op een gegeven moment is de zon voor 80% bedekt en zie je alleen een soort dunne sikkel. Gelukkig (in dit geval) komen er af en toe wat wolken voorbij waardoor we de zonsverduistering goed kunnen bekijken en fotograferen. Echt heel gek, het wordt een beetje schemerig. Iedereen staat ernaar te kijken. Het duurt ongeveer 20 minuten voordat het helemaal voorbij is. 

Dan is het tijd om te gaan snorkelen en filmen onder water. Ik zwem langs de rotsen aan de linkerkant van het strandje en zie veel mooi vissen onder water. Ook zitten er zeeëgels met van die zwarte stekels tussen de rotsen. Echt heel mooi! Als ik weer terug ben bij onze palmbomen hebben Sharon en Shirley een groene Iguana gezien in de palmboom boven hun hoofd! Een Iguana is een hagedis. Hij liep de boom in en het is gelukt hem te fotograferen! 

Als het bijna 6 uur is, pakken we onze spulletjes in en gaan we naar de beachbar om wat te eten. Maar wat schetst onze verbazing? De keuken is dicht! Huh?!?! Een beachbar blijkt geen eten te mogen verkopen na 5 uur hier op het eiland. Alleen nog maar drankjes. Krijg nou jeuk! Gaat onze goeie plan om hier spareribs te eten bij een ondergaande zon en reggae-muziek op de achtergrond. Jammer! Dan moeten we op zoek naar een andere plek. We rijden eerst richting Grand Case maar slagen niet in onze zoektocht. We besluiten richting Simpson Bay te rijden om te kijken of we onderweg nog wat zien. We belanden uiteindelijk bij een Italiaans restaurant Isola waar we lekker hebben gegeten, natuurlijk met Carpaccio vooraf! 

Terug in ons appartement nemen we eerst een bakkie koffie en gaat later de fles witte wijn open! We nemen alle 4 een glas witte wijn (de één iets minder dan de ander :-)) en toosten op ons huwelijk en op het mooiste wat we samen hebben bereikt, onze prachtige, talentvolle dochters! Proost! 

Straks gaan we weer heerlijk slapen en morgen om 8 uur gaat het toch echt gebeuren, denk ik nu!