Sint Maarten

We vertrekken om 9:45 vanaf Charlotte. De vlucht van Charlotte naar Sint Maarten zat niet helemaal vol. We zitten op rij 17 naast elkaar, maar Yvon komt gezellig aan mijn kant zitten. We hebben het zwaar vanwege de korte nacht zonder slaap. We nemen eerst wat te eten en koffie. De dames nemen thee. Deze vlucht zal ongeveer 3 uur en een kwartier gaan duren. Yvon en ik kijken naar 2 afleveringen van House Of Cards. Shirley en Sharon zitten met hun ogen dicht. Niet echt te slapen, maar gewoon heel erg moe. De vlucht verloopt rustig dus prima. Om iets over 13:00 uur komt Sint Maarten in zicht ondanks de wolken die hier hangen. De piloot loodst het vliegtuig keurig naar de landingsbaan en rijdt vervolgens naar de gate, die er niet is... :-). We lopen de trappen af die tegen het vliegtuig zijn gezet terwijl de regen valt. En als we bijna beneden zijn, hoost het! We rennen de klaarstaande bus in. Net als een deel van de passagiers. De bus brengt ons naar de terminal 100 meter verderop. We lopen naar binnen en zien dat er voor nederlandse ingezetenen een apart douanehokje is, waar 1 echtpaar voor ons is. Als we aan de beurt zijn, geven we onze paspoorten en worden we vriendelijk geholpen door de man van de douane. We kunnen zonder problemen verder. Dan lopen we naar de band waar de koffers op moeten komen. Altijd weer een beetje spannend.... Het duurt even maar dan zien we onze koffers aankomen en niet veel later de tas. We rollen alles richting Avis Autohuur. Daar worden we snel geholpen en lopen we naar de shuttle to rental cars. Die komt net aanrijden. We laden onze koffers erin en we rijden een stukje richting de verhuurlocatie. Het is een klein terrein waar een stapel auto's staan. We zien een Jeep Wrangler staan zoals we gereserveerd hebben. Ik loop het kantoortje binnen en een knul loopt weer mee naar buiten op zoek naar onze auto. Hij ziet hem niet staan en ik vertel dat we een Jeep Wrangler hebben gereserveerd. Het is helaas niet die we zagen staan want de onze wordt nog gewassen. Dan breekt er een wolkbreuk los. Een enorme stortbui terwijl het gewoon 29 gr is. Dan komt onze auto aangereden, hij is rood. Geinig. Als hij de achterklep open maakt, denk ik, oh jee! Past nooit! Nou, hij denkt van wel en pakt de eerste koffer en zet hem rechtop. Dat past. Dan pakt ie de tweede koffer en stapelt die er een beetje op. Past ook! Dan de ritsen van de achterkap dicht en daarna de onderdeur. Past ook! Dan hebben we nog een tas en 2 rugtassen en een tas van Sharon. Die moeten in een hoek op de achterbank. Nou ja, achterbank, S&S klagen dat er te weinig ruimte is voor hun benen. Ze moesten al via de voordeur naar de achterbank klimmen. En als Yvon dan gaat zitten en haar stoel wat naar voren schuift, blijkt dat haar rugleuning maar 1 stand heeft, standje 'gangster-die-helemaal-achterover-ligt-en-met-zijn-neus-net-over-het-dashboard-kan-kijken'. De leuning kan wel naar voren met een hendel maar valt altijd weer helemaal achterover. Daar waar al geen plek is voor Shirley. We weten genoeg en ik klaag hierover bij de knul die ons de auto heeft gegeven. Hij kijkt ff zelf naar de stoel en ik zie hem denken "zo zitten wij altijd, ik zie geen probleem".  We houden vol en hij loopt weg om iets te regelen. Ondertussen is het opgehouden met zachtjes regenen, nu valt het met emmers tegelijk uit de lucht. We vluchten onder een soort luifel om te schuilen. Na een paar minuten kan ik met hem mee het kantoortje weer in en krijg ik voor dezelfde prijs een BMW X3 aangeboden. Geen echte nieuwe, maar een prima auto! We accepteren het aanbod en de excuses voor het ongemak. We gooien de koffers over uit de rode Jeep in de X3 en rijden het terreintje af en slaan linksaf richting Philipsburg. Het is hier kruip-door-sluip-door. Of er echte regels zijn, is me niet gelijk duidelijk. Snel komen we bij ons hotel. We parkeren de auto bijna recht voor de lobby en lopen naar binnen. We sluiten aan in de korte rij van incheckers. Als we aan de beurt zijn volgt een behoorlijke administratie. Was het tot nu toe in elk hotel als volgt: Can I have your photo-id and creditcard? Ok, your firstname is Johannes, correct? Then are this your keys. Your room is...... Je snapt het, 1 minuut werk. Dat is hier wel anders. Elke paspoort wordt deels overgetikt en daarna ingescand. Daarna moeten we een formulier invullen met onze adresgegevens, telefoonnummer voor noodgevallen (mam, jij bent um!), mijn e-mailadres en alle handtekeningen van de dames. Dan begint er een potje armpje drukken met een rol doordrukpapier voor de bonnenprinter. Want de rol is op! Hij pakt een andere rol en krijgt het papier niet lekker los. Als hij de eerst 4 lagen heeft gesloopt, leg hij de rol weg en pakt een ander. Een collega ziet het misgaan en waarschuwt dat dit niet de juiste soort rol is. Hij schiet te hulp en pakt weer een andere rol. Dat is de goeie! De jongen pulkt deze rol nu voorzichtig los en stopt hem in de printer. Hij drukt de bon af en...... Het doordrukcarbon zit op zijn kop. De rol zit er verkeerd in. Hij maakt de printer open, draait de rol om en print nog een keer de bon. Hij geeft hem aan me om te tekenen. Hij kijkt op de doordrukkopie en..... Leeg! :-) Gefrustreerd loopt hij naar de kopieermachine, legt de bon eronder en maakt een kopie. Ook niet goed te lezen! Ten einde raad print hij de bon nogmaals uit en geeft mij het origineel. Zo, dat was ff een bevalling! Hij geeft ons 4 vier kaarten voor het slot van de deur en een kaartje waarmee we zwembadhanddoeken kunnen halen en wisselen. En hij stuurt ons naar de conciërge. Dit zit 5 meter verderop. Een jonge knul die ons vervolgens veel goeie info geeft over het hotel en wat waar zit. Hij geeft ons ook een kaart voor de parkeerplaats en de code van de gratis Wi-Fi. Dan gaan we naar onze appartement. We hebben nummer 507 en als we daar voor de deur staan, is er 507a en 507b. Ok? We gaan 507a binnen en stappen een groot appartement binnen met een grote woonkamer, een complete keuken, links een gangetje met links een dubbele wastafel en een deur naar de badkamer met bad. Rechts in de gang lopen we een grote slaapkamer in met schuifdeuren naar een geweldig balkon direct boven de zee! Tot zover 507a. Ik maak met dezelfde sleutelkaart 507b open en open de tussendeur met 507a. TAADAAAA!!!! We hebben het allebei! En 507b lijkt helemaal op 507a maar alleen zonder de woonkamer en keuken. Want daar heb je er maar 1 van nodig! Hebben S&S gewoon een eigen vleugel in deze koninklijke suite! Het doet denken aan Benalmadena, maar dan nog luxer! Hier gaan we zeker heerlijk bijna 6 dagen vertoeven! 

Bij de reservering had ik melding gemaakt van het feit dat we hier ons 25 jarig huwelijk zullen vieren. Nou, bij het inchecken had die knul dat zien staan en feliciteerde ons. Maar in ons appartement staat een heerlijke fles witte wijn met 2 glazen erbij en liggen er bougainvilleblaadjes omheen! En op ons bed ligt een hart gevormd door 2 grote opgerolde handdoeken ook versierd met bougainvilleblaadjes! Dat is wel HEEL LEUK! De romantiek knettert er nu al vanaf! 

We springen eerst onder de douche want die hebben we al anderhalve dag niet gezien en kleden ons om. Dan gaan we ff bijkomen op ons balkon. Wat een fantastisch uitzicht heb je hier. Heerlijk!  Dan gaan we ff de omgeving verkennen en gaan eten bij een Mexicaans restaurant bij het hotel. Shirley neemt de burrito, Yvon en Sharon de tacos en ik neem de rode enchillada. Het smaakt allemaal geweldig lekker. We zitten op het terras met uitzicht op de zee waar de ondergaande zon de meest geweldige kleuren tekent in de lucht. Wat een contrast met hiervoor, zitten we opeens op een tropisch eiland! Hoge luchtvochtigheid en een heerlijke temperatuur! En zo nu en dan een bui, maar die hebben we vanmiddag niet meer gezien. 

We halen wat boodschappen waaronder voor het ontbijt, want we zijn wel toe aan een volledig zelf te bepalen ontbijt. Er is hier een franse bakker waar we morgenochtend croissants en stokbrood gaan halen. De rest hebben we bij het winkeltje gehaald. In het winkeltje ziet Shirley dat ze uitslag heeft op haar hand en 2 plekken op haar been! Nee hè? Net als destijds in Spanje! WTF! Morgenochtend maar even naar de farmacy om antihistaminepillen te halen.

Terug in ons appartement zitten we heerlijk op het balkon totdat om 21:00 uur onze ogen heel zwaar worden. We duiken in bed om wat slaap in te halen. Morgenochtend gaan Yvon en ik om 8 uur eerst naar beneden om een duik in zee te nemen! Dat hebben we ons al maanden voorgenomen en gaat hier gebeuren!