Death Valley en Las Vegas

Vandaag wordt onze laatste dag in de USA. Morgen begint het vierde deel van onze vakantie, een strandvakantie op een tropisch eiland! 

Maar eerst vannacht, wat valt daarover te vertellen? Nou, daar valt niets over te vertellen behalve dat we goed geslapen hebben :-) We zijn helemaal gewend aan het geluid van de airco die om de zoveel tijd aanspringt en dan met het geluid van een stationair draaiende vrachtwagen alle schilderijtjes van de muur blaast. Jezus, wat gaan die dingen tekeer! En ze hebben meestal 3 standen AUTO, LOW en HIGH blazen. Maar LOW is al windkracht 9! Minder zit er domweg niet op. Op geen enkele airco in de land. Wat is er mis met een draaiknop met bijv. 10 standen van 1 t/m 10? Volgend mij een gigantisch gat in de airco-markt. 

We gaan er om 7:30 uur uit en strompelen weer naar de douche :-) Als we daar onder vandaan komen, is het altijd een heel stuk beter. We kleden ons aan en gaan ontbijten. Als we naar buiten stappen, bespringt de hitte ons meteen. We lopen naar het restaurant en scheppen onze bordjes weer vol. Ze hebben hier echt een prima ontbijtbuffet. Met onze buiken vol, rekenen we af en gaan alle spullen weer in de koffers stoppen. Als dat met enige moeite weer is gelukt, sjouw ik de hele zooi weer achter in de Ford Escape. We nemen afscheid van deze bijzondere plek, checken uit en rijden richting het zuiden in Death Valley. We gaan nog 2 dingen bekijken. De eerste stop is Zabriskie's Point. Na 3 kwartier rijden zijn we er. We parkeren de auto en zien dat het inmiddels 108 gr fahrenheit is. Hier moeten we een serieus stukkie omhoog lopen om bij het uitzichtpunt te komen. Er staan ook 4 bussen die net zijn aangekomen, dus het is een beetje druk. We lopen rustig naar boven en genieten van het geweldig mooie uitzicht over gekleurde bergen. Dit is de achterkant van Artist Drive van gisteren. Ook hier weer hele volksstammen die alleen maar een foto kunnen maken waar ze zelf ook op staan. En er staan hier en daar betonnen bankjes om op te zitten. Deze mafkezen denken volgens mij serieus dat die er staan zodat je betere selfies kunt maken. Op alle bankjes staan mensen met hun rug naar dit fantastische natuurspektakel toe, te lachen naar hun smartphone... Volgens mij is de wereld een beetje gek aan het worden. 

Als we alles hebben gezien en vastgelegd, dalen we weer af en komen in de auto even op adem. Dan rijden we verder naar onze laatste stop vandaag, Dantes View. Dat is nog eens 35 kilometer zuidelijker, maar het is wel een zijweg die we straks ook weer helemaal terug moeten rijden. Dantes View is het eindpunt van deze weg. De weg slingert prachtig door de woestijn en later door de bergen omhoog. Het laatste stukje lijkt wel een touretappe. Vijf haarspeldbochten achter elkaar en dan zijn we ineens boven. Wat we hier zien is niet normaal. We staan hoog boven Badwater waar we gisteren waren en kunnen de hele vallei zien en ook de enorme zoutvlakte beneden. Wat hier ook opvalt is dat het een zeer aangename 88 gr fahrenheit is! Lekker hoor, 30 gr! :-) Op een bord staat uitgelegd dat onder de zoutvlakte een ondergrondse rivier loopt. Je kunt het je niet voorstellen. 

Death Valley is een adembenemend mooi natuurpark! Je zou het van een woestijn niet snel verwachten. Het is in alles extreem, hitte, grootte (grootste National Park), stilte, kleuren, schoonheid en sterrenhemel. 

We rijden van Dantes View op de muziek van John Mayer richting Las Vegas. Onderweg blijft het voornamelijk woestijn. Heel soms een dorpje en op een gegeven moment zien we tussen de bergen van Spring Mountains door ineens Las Vegas liggen! Rond 14:00 uur rijden we Vegas binnen. We stoppen eerst bij het Welcome To Las Vegas bord voor een foto. Dan rijden we de hele Strip af. Wat is dit toch een unieke plek! We hebben veel tijd want we vliegen vannacht om 00:55 uur pas. Daarom gaan we eerst naar Fremont Street. We zetten de auto in een parkeergarage en lopen Fremont Street in. Dit is de oorspronkelijke strip uit de jaren 50. Deze straat hebben ze jaren geleden aangepast en veranderd in een wandelpromenade die helemaal overdekt is. In dat plafond zitten miljoenen LED-lampjes waarop ze over de hele lengte van de straat prachtige animaties laten lopen. Een andere noviteit hier is Slotzilla, een zipline die door de hele straat gaat. Je vliegt als het ware door de straat over de mensen heen die onder je lopen. En dat gaan we vandaag doen! Als we de garage uitlopen, staan we gelijk bij het begin van Slotzilla. Je kunt op 2 niveau's door de straat gieren, helemaal boven (en dan ga je ook door de hele straat) liggend op je buik, en iets lager rechtop hangend aan de kabel. Die gaat de helft van de straat. Eigenlijk willen er drie helemaal boven en Shirley onder. Maar dat is niet zo gezellig, dus ik ga samen met Shirley eerst van de onderste. Dan maken Yvon en Sharon foto en film. En daarna gaan Yvon en Sharon van de bovenste. En leggen wij alles vast.

Om 15:20 uur zijn wij aan de beurt. We lopen de trap op en worden vervolgens in een tuig geholpen. Al je spullen gaan in een tas en die tas wordt op je rug vastgemaakt aan je tuig. Alles vliegt met je mee. Als onze hele groep klaar is, stappen we in een lift die ons naar ons platform brengt. We stappen uit en wij worden vastgemaakt aan een katrol op een kabel. Er zijn 4 kabels naast elkaar. Dan volgt een tweede veligheidscontrole en zijn we er klaar voor. Het hek voor ons gaat open en daarna ook een soort enorme garagedeur zodat je ineens ziet hoe hoog je staat. Verderop zien we Yvon en Sharon staan. We krijgen de instructie een paar treden af te lopen zodat we komen te hangen in het tuig. Als iedereen hangt, worden we losgelaten en schieten we naar voren! Yeah! We krijgen steeds meer vaart en vliegen door Fremont Street. Als we bij het einde komen, worden we met een harde klap afgeremd en komen we op een platform tot stilstand. Wauw! Wat is dit gaaf! En het is nog maar de halve straat die we gedaan hebben. Als we het tuig weer af hebben gedaan en de spullen uit onze tas hebben gepakt, lopen we de trap af naar Yvon en Sharon. Zij zijn om 15:40 uur aan de beurt. Ze lopen de trap op en Shirley en ik lopen Tot halverwege Fremont Street in, zodat we alles goed kunnen vastleggen. Zij worden anders aan de kabel gehangen want zijn gaan volledig horizontaal vliegen. Ze worden in een pak gehesen en moeten dan op een soort luchtbed gaan liggen. Dan gaat het luchtbed omhoog en worden ze aan de lijn vastgemaakt. Als alles goed zit, zakt net luchtbed en hang je horizontaal aan de lijn. Dan gaat de 'garagedeur' open en wordt je losgelaten. GO!!!

Het duurt even voordat ze starten, maar heel in de verte zie ik met mijn telelens het witte haar van Yvon aan komen vliegen. Als ze dichterbij komen, zie ik ze als Harry Potter aan komen vliegen. Armen gespreid en een enorme smile! Sharon zwaait nog even! Ze vliegen over ons heen en worden aan het einde van de straat weer afgeremd en opgevangen op een platform. We lopen naar ze toe en als ze beneden komen, is het één en al opwinding wat van ze afspat! Ook dit was geweldig! 

We lopen door Fremont Street terug richting de auto want we willen nog naar de Strip. Tijdens het lopen zien we een heel leger mafkezen in allerlei uitdossingen op straat staan. Van halfnaakte jonge dames, een 'retired stripper' van pakweg 50 jaar oud met enorme naakte jetsers die op een stoel zit te bedelen, de pinguin van Batman, te dikke mannen in een monokini, het kan hier niet gek genoeg zijn!

We rijden naar de Strip en parkeren in de garage van hotel New York New York. We lopen door het mooie hotel met allemaal New Yorkse straatjes en dan naar buiten. We gaan nu eerst eten want het is inmiddels 18:00 uur. En we eten vandaag weer bij..... Panda Express! Lekker! Daarna lopen we de M&M Store in. Zo, die weten hier van prijzen! 20 dollar voor een plastic doosje met 8 vakjes met M&M's. Wat een idioten! 

Dan lopen we richting Bellagio waar we de fonteinshow wilen zien. Dat is ongeveer een kwartiertje lopen. We lopen door het nieuwe hotel Aria dat van binnen voornamelijk bestaat uit hele dure winkels, Gucci, Hermes, dat soort winkels. We lopen het hotel aan de andere kant weer uit en steken over naar het Bellagio. Daar wachten we tot de show om 19:00 uur begint. Ondertussen ruiken we regelmatig en wietgeur. Wiet is in Nevada sinds een tijdje volkomen legaal. Nou, dat is in LV te merken. Als de fonteinshow begint, is het gemaakt op een nummer van The Beatles, Lucy in the sky with diamonds. Ook weer een verwijzing naar de wiet! Wij vinden het jammer, want het is een zeiknummer en heeft niet de lading van As Times Go By van Andrea Bocelli. De show zelf is weer prachtig! Honderden waterkanonnen die als in een choreografie de muziek weergeven.

Dan is hetvtijd om nog een keer terug te gaan naar Fremont Street omdat vanaf 19:00 uur daar elk heel uur de LED-lichtshow start en die willen we graag zien. We rijden terug naar dezelfde parkeergarage en de dames springen er alvast uit omdat het al 20:02 uur is... Ik zet de auto weg en loop naar ze toe. Ik zie nog net de laatste restjes van de show. Gelukkig heeft Shirley foto's gemaakt en Sharon gefilmd. Na een laatste rondje op Fremont Street waar nu alle lichten volop branden en je met nog meer halfnaakte vrouwen tegen betaling op de foto kunt, zit de USA er voor ons op. We rijden naar het vliegveld van LV met de laatste benzine die we hebben. De bedoeling is om hem zo leeg mogelijk terug te brengen. Het vliegveld is dichtbij, maar de Car Rental Return is een stuk verder. We volgen de borden en vinden de plek. Er zit nog voor 14 kilometer in de tank! Zo, die is goed leeg! We leveren de auto in en zien dat ze vergeten hier de extra kosten voor Sharon te berekenen. Mooi! Scheelt een paar honderd dollar, want je betaald voor een tweede bestuurder en extra omdat ze nog geen 25 is. 

We nemen de shuttle terug naar het vliegveld en verdelen het gewicht weer perfect tussen de koffers en de tas. Dan inchecken met een terminal. Ik scan mijn paspoort en hij vraagt om extra info. Geboortedatum en welke vlucht we hebben. Daarna moeten de andere paspoorten worden gescand. Als alles gedaan is, zegt ie:"Please get assistance to continue". Helaas loopt hier maar 1 dame te helpen en er zijn meer mensen met vragen of problemen. Dan verschijnt een tweede dame die ons helpt. Met haar pasje roept ze het probleem op van onze check-in. De achternaam van Yvon wordt anders gescand van het paspoort dan op de reservering staat. Ze controleert het paspoort en keurt de naam goed. Dan moet ze bij ons alle vier aanvinken dat we geen visum nodig hebben voor Sint Maarten omdat we nederlanders zijn. Als dat allemaal is gedaan, komen de labels voor de koffers en de instapkaarten uit de automaat. We plakken alles op zijn plek en leveren de koffers en tas in. Daarna lopen we naar onze gate, tenminste we gaan weer met een treintje. Naar pier D een gebouw verderop. Daar gaan we zitten en wachten tot we kunnen boarden. Om 00:25 kunnen we instappen. We zitten in rij 5 en 6. Precies op tijd vetrekken we naar Charlotte, North Carolina. Het is een nachtvlucht tegen de tijd in, dus we vliegen 3,5 uur en dan is het ineens 8 uur! Aan boord is het lang erg koud door de airco. Dat is niet handig op een slaapvlucht, maar goed. 

Op Charlotte staat onze volgende vlucht de gate naast waar we aankomen! Beter! En we gaan zo instappen!