Death Valley dag 2

Het was een beetje onrustige nacht hier in de doodstille woestijn. Klinkt tegenstrijdig, maar is toch gebeurd. Vannacht om 2:45 uur gaat mijn telefoon!?!?! Maar omdat hij bij Yvon ligt, duurt het even voor ik besef dat mijn telefoon gaat. Yvon schrikt er ook wakker van. Als ze op mijn telefoon kijkt, zien we wie de 'boosdoener' is. Het is Bertha Lenstra van SVO, een klant van ons...  Nou, Bertha ik ga dus ff niet opnemen. We gaan weer rustig liggen en vallen weer in slaap. Om 6:30 uur springen Sharon en Shirley opeens uit hun bed! Er is een eng beest 'gezien'! Op hun bed! PANIEK!! IIieeeeeekkkk! Een eng beest! Sharon begon met dit pandemonium omdat ze de airco wilde uitzetten. En zij zag een een beest! Nu moet je weten dat Sharon contactlenzen van -6,5 nodig heeft om goed te zien, net als ikzelf. En die lenzen had ze natuurlijk op dat moment niet in. En ik weet van mezelf dat ik zonder lenzen HELE andere dingen zie! Dus of Sharon nu echt een betrouwbare bron is voor dit feest in de vroege ochtend, weet ik niet :-) Shirley reageert gelijk helemaal in de stress en staat direct naast haar bed! OMG! OMG! Ik zag een heel groot beest! En ik ben bang dat ie nu in mijn rugzak zit!!!!  Wij proberen ondertussen zo rustig mogelijk te blijven liggen, ze zijn groot genoeg om deze 'crisis' samen op te lossen. Nou, Shirley heeft niet meer in bed gelegen en Sharon is later toch weer gaan liggen. Ze was toch een beetje gaan twijfelen of het echt een beest was... Als ze even naar de wc gaat, zit daar echt een beest! Die heeft ze dapper met een hulpmiddel in de wc gekiept en doorgetrokken! Trots!! 

Als de kruitdampen wat zijn gaan liggen, gaat de wekker en beginnen we nogmaals aan deze dag. Shirley gaat deze keer eerst douchen want die is al een tijdje wakker :-). Als we allemaal weer toonbaar zijn, gaan we ontbijten. Deze keer een buffet dus prima. We nemen waar we trek in hebben. De ober heeft nog een goeie tip voor vandaag voor een spookstadje, Rhyolite. Nou, die tip gaan we opvolgen.

Terug op onze kamer pak ik Shirley haar rugzak en pak dese buiten helemaal uit, waar Shirley bij is! Ja, want anders gelooft ze het misschien niet. Het 'beest' wordt niet aangetroffen. Naast me hoor ik een zucht van verlichting :-)

We pakken veel drinken en fruit om vandaag mee te nemen want we gaan de bloedhitte in. Eerst rijden we naar het oosten van Death Valley, we rijden dan al in Nevada, naar Rhyolite. Een oud mijnwerkersstadje waar nog een paar vervallen gebouwen van staan en een wagon van een trein. Echt heel leuk om te zien! Er staat zelfs een oude school bij en aan het gebouw te zien pasten daar een hele stapel kinderen in. 

Daarna willen we over een dirtroad door de Titus Canyon, helaas is de weg gesloten omdat er in 2015 door enorme regenbuien hele delen van bestaande wegen hier zijn weggespoeld. Met de reparatie van verschillende wegen zijn ze nog steeds bezig. We rijden dan maar via de gewone weg naar het westen terug en slaan dan af naar net noorden. Daar kunnen we wel tot aan de Titus Canyon rijden en parkeren we de auto. Het is buiten een gezellige 114 gr fahrenheit, zeg maar 44 graden celsius. We lopen een stuk de canyon in waar je duidelijk de gevolgen van de overstroming ziet. De hele weg is verdwenen en je loopt op een soort klei die helemaal krakkeleert. Dit is een enorme modderstroom geweest! We lopen tussen de steile rotsen een stuk de canyon in. Het is hier prachtig! 

De volgende stop wordt Uhebe Crater, een vulkaankrater helemaal in het noorden van het park ongeveer 50 kilometer verderop. We rijden hier vrijwel alleen over een eindeloos slingerende weg door de woestijn. Heuveltje op en heuveltje af. We parkeren bij Uhebe Crater en zijn helemaal alleen! Als we uitstappen, staat hier een lichte storm! Jezus, mijn petje waait bijna weg! De krater is enorm groot met een doorsnee van 1 kilometer en het hele gebied hier is natuurlijk zwart van de as. Je kijkt in een peilloze diepte van 150 meter en helemaal beneden zie je gewoon wat groene struiken staan! Echt waar! Deze krater ontstond duizenden jaren geleden toen magma in aanraking kwam met het koele grondwater wat tot de vulkaanuitbarsting leidde. 

We rijden dezelfde weg weer helemaal terug want we gaan nu naar Badwater, helemaal in het zuiden van het park. En rit van 1,5 uur. Onderweg komen we door Furnace Creek, zeg maar de hoofdstad van Death Valley. Maar het stelt niet veel voor.  Je hebt een Visitors Center, een winkel, een erg duur bezinestation, pinautomaten, accomodaties om te overnachten en een paar restaurants. We rijden er voorbij op weg naar Badwater. Als we daar aankomen zitten we inmiddels op 48 graden celsius! We parkeren de auto, eten eerst wat fruit in de auto, bereiden ons mentaal voor, halen diep adem en stappen uit. Poeh! Wat een hitte! 

Hier zijn we niet alleen, hier zijn veel bezoekers. Badwater is een zoutvlakte die miljoenen jaren geleden de bodem van een oceaan was. We zitten hier op het laagste punt van de USA, 90 meter onder zeeniveau. Daarom is het hier ook nog heter. 

We lopen rustig over het zout richting de vlakte. Je voelt de zon steken op je blote armen en benen. We dragen allemaal iets op ons hoofd, want dat is wel nodig. Het is hier prachtig! Zover als je kunt zien, zie je de zoutvlakte. Als we het te heet vinden worden, draaien we om. Terug naar de airco in de auto. We komen ff bij en drogen even op bij de koude lucht van de airco. Lekker!  Dan rijden we terug richting Artist Drive. Een zijweg van de hoofdweg die door een fantastisch mooi berglandschap gaat  dat bestaat uit prachtige kleuren. Geel, wit, rood, bruin, groen, blauw al deze kleuren zie je in de lagen van de bergen. Het is het resultaat vaneen eeuwenoud samenspel van mineralen en vulkanische as. Het hoogtepunt is Artist's Palette. Hier zijn de kleuren van de rotsen op hun mooist. We stappen een paar keer uit en lopen in de verzengende hitte naar de schitterende uitzichtpunten. 

De volgende stop is Golden Canyon. De naam zegt het al, de rotsen hebben een goudachtige kleur hier. Het is een smalle canyon. Er staat een bord dat zegt dat je vanwege de temperatuur beter niet na 10 in de ochtend erin kunt gaan. Nou, het is 16:00 uur en we gaan het toch een stukkie doen. We lopen zoveel mogelijk in de schaduw en na een tijdje kunnen we niet verder. Rotsen versperren de weg. Terug bij de auto komen we weer even op adem en koelen weer af.

Bij Natural Bridge staat een beetje onduidelijk bord langs de weg. We rijden toch de dirtroad op van 5 kilometer om te kijken wat we kunnen zien zonder al teveel te hoeven lopen. De weg is echt heel slecht en samen met andere auto's stuiteren we naar boven. Als we daar aankomen, zien we dat je vanaf daar nog 1 mijl moet lopen.... Nou, dat zit er echt niet in met deze temperatuur. Ook hier staat zo'n bord over 10 uur in de ochtend. We keren om.

Dan rijden we naar de Mesquite Flat Sand Dunes vlak bij ons motel. De zon staat al wat lager en ook hier is het gezellig druk. Dit is ook weer prachtig. Een enorm gebied met alleen maar zandduinen, net de Sahara. 

Met wat mikken lukt het om foto's te maken zonder mensen erop. Er is één of andere idiote Japanner die ergens op een duin verderop loopt te stuiteren. Zijn landgenoten naast me vinden het prachtig en proberen hem in elke foto te 'vangen'. Die mafkees snapt alleen niet dat ie voor alle anderen de foto's loopt te verzieken! Rot op, Asian! Doe normaal! 

Dan is het tijd om terug naar onze kamer te gaan en af te koelen, beetje wassen en relaxen voordat we gaan eten. Vandaag neemt Yvon hetzelfde als wat Sharon gisteren had, Pig Puddin. Pulled Pork. Shirley en ik nemen de mushroom fusilli pasta. En Sharon neemt ook weer de Pig Puddin, omdat het zo lekker was. Ze hebben vanavond de airco hier voorzien van anabole want de lampen slingeren door de luchtstroom van de airco! Jezus, we zitten met kippenvel hier. We schuiven een tafeltje op waar het iets beter is, maar nog steeds hebben we last van mierentietjes! 

Als het eten wordt gebracht, vallen we aan. Lekkere pasta! Maar Yvon en Sharon kijken elkaar aan. Het is anders bereid dan gisteren want het is nu spicy! Eigenlijk te spicy, ook voor Yvon. De dames eten dapper door, maar als de lippen gevoelloos worden, stoppen ze. Yvon reanimeert haar lippen met een schijf komkommer :-) en Sharon met de koude limonade. Na het eten lopen we nog even door de lobby en steken we de weg over naar de shop om wat spulletjes te kopen. Dan gaan we terug naar onze kamer en schrijf ik dit verslag. Sharon heeft een tijdje bij de lobby gezeten om te internetten en komt net binnen met het verhaal dat ze een half uur geleden een giftige slang hebben aangetroffen bij het zwembad! Mensen hebbn geprobeerd er een selfie mee te maken! Inmiddels is ie gevangen en weer ergens in de woestijn gezet. Zucht! 

Nu ga ik naar de lobby om het verhaal weer op internet te plaatsen, daar hebben ze Wi-Fi. Door nog steeds 42 graden celsius....