Death Valley

Gisteravond ben ik nog ff naar de lobby gelopen in het pikkedonker omdat we daar Wi-Fi hebben. Ja, we zitten hier hoog in de bergen en je hebt niet alle voorzieningen die je thuis hebt! Omdat het zo donker is, gebruik ik de zaklamp van mijn iPhone om bij te lichten. En het is inderdaad lekker fris buiten, brr.... Ik ga toch bij de lobby buiten in een schommelstoel zitten op de veranda. Hoe Amerikaans kan je het hebben? Zo, ff het verhaal plaatsen op de site.

Omdat we het electrische kacheltje in de badkamer op MAX hadden gezet, is het vannacht lang goed gegaan met de temperatuur. Maar op een gegeven moment is dat toch niet genoeg en wordt het langzaam kouder. We hadden een paar maatregelen genomen, een sprei van ons bed over de openstaande buitendeur gehangen en dan de deur dicht geduwd. Zo, geen kieren meer. We hebben ook nog 4 ramen die aan alle kanten kieren. We slaan de overgordijnen dicht en leggen ze zo goed mogelijk op de kozijnen om tocht te weren. 

Vanmorgen zijn we vroeg wakker en de ramen zijn helemaal nat aan de binnenkant van het condens :-) De matrassen waren wel redelijk maar aan de zijkant steviger dan in het middendeel. Dus je rolt een beetje naar elkaar toe. De vloer van de cabin is ook niet waterpas, dus je ligt een beetje op 2 manieren tegen de zwaartekracht te duwen. 

Afijn, we zijn er weer en springen in de douche. Die is prima, als je wilt kun je je verbranden aan het hete water :-) Tijdens ons ochtendritueel hebben we The Eagles aan staan, supertoepasselijk in deze omgeving! We gaan eerst eten in het restaurant. We hebben om de één of andere reden 2 vouchers voor breakfast ipv 4. Nou, we zien wel. Als we naar binnen gaan in het restaurant zien we gelijk dat er een wachtrij is... Ook in de ochtend... Ik dacht dat wij altijd als laatste opstonden. Niet dus! We moeten een half uurtje wachten. Gelukkig schijnt de zon lekker en kunnen we buiten in het zonnetje zitten. Heerlijk! Lekker campinglucht erbij! Top! Na 20 minuten wagen we het erop en staan op. Komt er een vrouw naar me toe die vraagt:"Are you going to have breakfast? Then you can have our 2 vouchers because we are going away now" Dus met 4 vouchers stappen we naar binnen en kunnen we vrij snel aanschuiven. Helaas is het geen buffet dus het duur hier weer erg lang. Kevin is waarschijnlijk al ontslagen of naar bijles gestuurd, want die zien we niet :-) Maar zijn collega is niet veel sneller. Als alles is gebracht, vallen we aan. 

Als we klaar zijn, pakken we alles weer in en laden de auto vol. Nog ff wat foto's maken en dan uitchecken. Wat die foto's betreft, de afgelopen en komende dagen zal internet een beetje lastig zijn, dus we lopen wat achter met foto's. 

Vandaag gaan we in Sequoia nog een paar beroemde giganten bekijken. Deze keer zijn ze dichtbij dus we zijn er zo. We gaan eerst naar de General Grant Tree. Deze is hoger dan die van gisteren, maar heeft minder volume omdat ie een iets kleinere diameter heeft. We verbazen ons weer over de ontzagwekkende grootte van deze bomen. Bijna 100 meter hoog. Er staat een toelichting bij, je kunt het vergelijken met een muis die tegen een man van 2 meter opkijkt... Als we doorlopen komen we bij The Fallen Monarch, ook een beroemde boom. Deze is in 1900 omgevallen en ligt er nog steeds zo bij! Ze hebben er alleen in de hele lengte een tunnel in uitgezaagd zodat je vanaf de wortels door de hele boom kunt lopen! Dat hebben we natuurlijk gedaan. Je hoeft bijna nergens te bukken. Onwijs gaaf! Er staat ook een foto bij uit 1900 met de mensen erbij die hem destijds zo hebben aangetroffen. Hij ligt hier nu al 117 jaar en blijft gewoon al die jaren in dezelfde staat liggen, niks rotten. 

Even verderop staat alleen nog de stronk van een gigantische sequoia. Op de tekst die erbij staat wordt uitgelegd dat de mensen in het westen van de USA niet geloofde dat er zulke grote bomen bestaan. In 1875 hebben 5 man er 9 dagen over gedaan om 1 boom in stukken te zagen. Ze hebben hem vervoerd naar Philadelphia en daar weer gereconstrueerd. Pas toen werd geloofd dat ze reuzen bestaan. De stronk die hier ligt, was die boom. We maken de trail verder af en stappen weer in de auto. Tijd voor de lange reis naar Death Valley. Ruim 500 kilometer omdat er geen directe, korte weg is. We moeten eerst naar het westen, dan helemaal naar het zuiden richting LA, dan naar het oosten en dan weer naar het noordoosten. Dat is de enige manier om er te komen vanaf hier.... We kopen nog een jerrycan water en fruit in het park en beginnen aan de reis. 

Het eeste deel is een gruwelijk lange weg van ruim 35 km die van ruim 2100 meter met ontzettend veel bochten naar beneden slingert. Ondanks dat ik probeer zo soepel mogelijk te sturen en remmen, krijgen de dames toch last van misselijkheid. We stoppen even om bij te komen. Als we verder gaan, is Shirley naast me komen zitten en probeer ik nog voorzichtiger te dalen en draaien. Bij Shirley duurt het tot de snelweg voordat ze echt opknapt. De reis is verder niet spannend, we stoppen een keer om ff de benen te strekken, wat te drinken en fruit te eten. En we stoppen een keer om te tanken. Maar we moeten door want die afstand hè? Als Tom aangeeft dat we nog 39 km moeten, krijg ik argwaan. Ik vertrouw het niet. Het probleem met de TomTom is dat veel adressen een nummer langs een highway zijn. En dat kun je niet ingeven. Als je als straat kiest voor Highway kun je alleen een kruising aangeven met een andere straat en geen huisnummer. En dat gaat nu verkeerd. Hierdoor worden we naar het begin van Highway 190 gestuurd en dat is nog 140 km van Death Valley. En daardoor hebben we een afslag niet genomen die ons 120 km had gescheeld. KAK!

Het is niet anders en we rijden 120 km om. Het is vanaf waar we nu zijn de kortse weg... Als we afslaan, verandert het landschap en rijden we de echte woestijn in. Prachtig is het hier! De Joshua Trees groeien hier als kool, Ravenna! Verderop staat een bord richting Death Valley, we komen nu echt in de buurt. We rijden Death Valley in en zijn zwaar onder de indruk van wat we zien. Witte vlaktes, bergen in rood, wit, grijs en zwart. En een buitentemperatuur die oploopt naar 114 gr Fahrenheit! Dat 44 gr Celsius! Weg met die lange broeken, vesten en truien! Yeah!  

Om 18:00 uur komen we aan bij Stove Pipe Wells Village. Als ik uitstap, wordt ik besprongen door de hitte, wauw! Mijn contactlenzen zeggen heel ff 'krak' maar als ik een paar keer knipper, gaat het wel. We checken in en hebben hier de Deluxe Dune View Room. Nou, dat is ie zeker. Een grote kamer met koelkast, twee grote bedden, een lekkere stoel, koffieapparaat, airco, plafondventilator en een geweldige badkamer. En als we uit het raam kijken zien we inderdaad de Sand Dunes van Death Valley! Hier gaan we het 2 nachten volhouden.

Om 19:00 uur kunnen we eten dus we relaxen ff in onze kamer. De airco maakt trouwens wel herrie. Alweer! Ik maak er melding van en er komt een gozer naar kijken. Hij zegt dat ie wel een nieuwe gaat halen en die zal plaatsen! Oh? Zo, dan! Nou, beter. Wij gaan ondertussen eten want we hebben trek. We moeten ff een paar minuten wachten en dan kunnen we gaan zitten. Sharon bestelt de Pulled Pork, Shirley en ik de cheeseburger van Angus beef en Yvon de Housesteak. Wat te drinken en een salade erbij en eten maar! Nou, het is heerlijk! We zitten lekker te smullen. Achter ons zit een meid die van achter gezien, sprekend op Lotte lijkt! Echt eng! Ook dat prachtige golvende hoogblonde haar! We maken stiekem een foto en sturen die via Whatsapp naar Nicolette :-)

Als we klaar zijn, rekenen we af en lopen langzaam terug naar onze kamer. En langzaam is hier heel verstandig. Het is en blijft hier ook vannacht heet. Het is nuntijd om een foto van de Melkweg te maken! Yes! Samen met Shirley zoeken we de juiste plek en stellen we het hele zaakje in. Je kunt met het blote ook de Melkweg al zien. We maken verschillende foto's want ik experimenteer met de instellingen zodat er zeker een goeie tussen zit. Nou, die zit er zeker tussen! Wauw! Ik kan niet wachten om er met Adobe Lightroom uit te halen wat erin zit!

We gaan lekker slapen want morgen gaan we Death Valley in.