Sequoia

15 augustus 2017 - Sequoia National Park, California, Verenigde Staten

Goedemorgen! Nou, ik weet niet of er ergens anders is gesprongen, maar bij ons niet :-) Ja, vanmorgen sprong de wekker aan en daarna sprong Yvon onder de douche.

Als we onze schuifdeur van het balkon opendoen, ruiken we de rook nog sterker dan gisteren. Dat fikkie is nog lang niet uit! Je ziet het ook in de lucht. Er is slecht zicht en we willen nog naar Glacier Point, daar waar gisteren benzinetekort roet in het eten gooide. 

Zodra we allemaal weer toonbaar zijn, gaan we ontbijten. Hetzelfde als gisteren, maar vandaag hebben ze geen yoghurt! Kak! Vooral Shirley had zich erop verheugd. We pakken wat we lekker vinden en nemen weer koffie en thee. 

Als we klaar zijn, pakken we alles weer in, laden het in de auto, uitchecken en hup richting Glacier Point. Bij de ingang van het park vragen we of Glacier Point open is, nou dat is ie hoor! Maar het zicht zal niet heel goed zijn, zegt de vriendelijke ranger. Maybe better in the afternoon. Nou, dan zijn we hier allang gevlogen! Het moet nu! We rijden het hele stuk (zeker 35 km) slingerend bergop, bergaf, weer bergop en nog hoger bergop. Als we bij Glacier Point aankomen, zitten we echt hoog, zo'n 2100 meter. We zoeken een parkeerplek en lopen naar de uitzichtpunt. Je ziet inderdaad dat de rook in de lucht ervoor zorgt dat je niet een heel goed zicht hebt. Je ziet alle omliggende bergen wel, maar het is heel heiïg. Maar wat is dit een fenomenale plek! Je ziet alles wat we gisteren vanaf de vallei hebben gezien nu van bovenaf. En we zien nu ook Vernal Falls helemaal in het oosten. Die hadden we nog niet gezien! Er valt opvallend veel water, iets wat in augustus helemaal niet vanzelfsprekend is. Vaak zijn de watervallen hier dan al opgedroogd. 

Het is tijd om naar Kings and Sequoia National Park te gaan. Een afstandje van 245 kilometer maar omdat we helemaal vanaf Glacier Point naar beneden moeten, is het eerste stuk een klere-eind door de bergen, richting Wawona (onze pomp van gisteren) en dan helemaal naar de zuidelijke uitgang van Yosemite. En daarna via Highway 40 richting Fresno. Vanaf daar nemen we Highway 180 naar onze overnachting. Sharon rijdt de laatste helft naar Sequoia. 

We rijden eerst naar de receptie en checken in. We hebben cabin 5, een houten cabin met een veranda. Geinig! Het is allemaal een beetje oud en scheef maar super origineel! We hebben 2 queensize bedden en de badkamer heeft een toilet, wastafel en bad. Gaan we ons voor één nacht prima in redden. We zetten onze koffers in de kamer en springen weer in de auto. We gaan vanmiddag de General Sherman Tree bekijken, niet de hoogste boom ter wereld, maar qua volume de allergrootste! Hij is 275 foot hoog, zeg maar bijna 85 meter! Ik heb het geprobeerd met mijn groothoeklens, maar forget-it-but! Gaat echt niet in 1 shot passen :-( De boom weegt 1,385 ton en zijn basis is qua diameter 11 meter en heeft een omtrek van ruim 31 meter. Hij bestaat uit 1487 kubieke meter hout!  Goeiemorgen! Wat een kneiter van een joekel! Hij is ook nog eens 2200 jaar oud! Er zijn andere Sequoia-bomen hier in het park die zijn 95 meter hoog en 3200 jaar oud. Je verstand staat erbij stil... 

Iets verderop is de Tunnel Log, de boomstamtunnel. Daar past onze Ford Escape met gemak onderdoor! En alle andere veel grotere SUV's ook! De boom is lang geleden omgevallen waarna ze er een tunnel in hebben uitgezaagd en speciaal een weggetje hebben aangelegd zodat je er onderdoor kunt rijden. Iets verderop ligt een andere omgevallen gigant. De Buttress tree. Is op 3 juni 1959 omgevallen, zonder aanwijsbare reden! Het was rustig weer zonder wind. De wortels van deze giganten zijn niet heel diep maar super breed. Deze jongen was 2300 jaar oud en 272 foot hoog. Dat zal me een klap gegeven hebben! 

Het is inmiddels 18:15 uur dus we rijden terug naar Grant Grove Village waar onze cabin staat om te gaan eten. We arriveren om 18:55 uur, ja ook hier ben je ff onderweg van a naar b. We lopen naar het restaurant en merken dat het druk is. We moeten een half uur wachten. Buiten koelt het inmiddels behoorlijk af, want we zitten immers op 2000 meter hoog in een bos. We lopen de Gift Shop in en gaan daarna op een bankje in de restjes van de zon zitten. Ff de tijd doden, we hebben honger! Als het half uur om is, lopen we naar het restaurant en zijn we inderdaad aan de beurt. We krijgen een tafel voor vier en een merkwaardige ober, Kevin. Kevin is vast heel talentvol, maar talent voor dit vak hoort daar niet bij. Hij is een beetje slungelig van postuur, heeft moeite met de mini iPad waarmee hij de bestelling opneemt en doorstuurt naar de keuken en is duidelijk nerveus. We bestellen eerst wat drinken en Kevin komt met 1 ipv 2 sapjes terug. De sap is op! Ok, doe dan maar appelsap. Na een tijdje wenk ik Kevin dat we weten wat we willen bestellen. Hij komt aanlopen met een glas water en zet dat neer. Eh? Kevin, appelsap hadden we besteld. Oh ja, ik ga het halen. Eh, Kevin, voordat je gaat, neem eerst gelijk onze bestelling op. Oh ja, natuurlijk. We bestellen ons eten, we hebben daarbij ook alle vier soep. Kevin loopt weg. Na een paar minuten loopt ie langs en vraag ik of we de soep zelf kunnen pakken of dat hij het serveert. Oh ja, sorry, ik ga het gelijk halen. Nog steeds geen appelsap... Na een tijdje komt ie met de soep, maar nog steeds geen appelsap. Als we de soep hebben, komt de rest van ons eten én de appelsap! Yeah!! Yvon en ik hebben vlees met groene asperges, tomaat, aardappelpuree en BBQ saus. Shirley heeft pasta en Sharon een cheeseburger. 

Het afrekenen gaat ook niet vanzelf, want elke keer is Kevin ff kwijt. Waar is die gozer nou? Ik vraag een collega om mijn betaling af te handelen, maar die loopt weg op zoek naar Kevin. Die zie ik ineens ergens verderop lopen met zijn handen vol met borden. Ok, dat is normaal. Geen punt. Ik zie een collega hem aanspreken en dan komt ie naar ons toe en rekenen we af.

Het is inmiddels stikdonker buiten en voorzichtig lopen we terug naar onze cabin. Zonder noemenswaardige ongelukken lukt het om onze cabin te bereiken. Ik denk dat we vannacht misschien iets met een verwarming moeten doen, want het koelt heel erg af. Lekker dicht bij elkaar liggen dan maar :-)

Foto’s

4 Reacties

  1. Erik T.O. van der Wilt:
    16 augustus 2017
    Je kan niet voorstellen dat een boom zo oud kan worden, ik ben 87 en dat noemt men al redelijk oud, wat een verschillen komen er toch in de natuur voor ! Jullie maken wel van alles mee tot een bijzondere ober toe. Rene het is weer een schitterend verhaal, we kunnen ons bijna voorstellen erbij te zijn. Tot morgen !?!!
  2. Nicolette:
    16 augustus 2017
    Wat een onwijs gave reis maken jullie toch en elke dag weer een andere belevenis :-). Gelukkig hebben jullie niet heel veel last van de brand op de stank na dan ;-).
    Geniet van elke minuut en wij genieten mee... xxx
  3. Han en Diny:
    16 augustus 2017
    Het lijkt ons wel een belevenis zo'n boomstamtunnel en dan die hoge bomen ,als wij die hier hadden zat half Nederland in de schaduw .xxxx
  4. Ravenna:
    17 augustus 2017
    Sorry ik loop beetje achter met lezen!
    Maar zijn jullie zomaar richting Fresno gereden. Ik heb daar familie wonen (pa's kant), konden jullie ook even overnachten!

    Ook erg indrukwekkend die Sequoia-bomen zeg

    Maar nu snel door naar het volgende verhaal :)