Yellowstone dag 2

De Drift Lodge waar we vannacht hebben geslapen is echt top! Wie ooit naar Yellowstone gaat, kan ik het echt aanbevelen. Maar ik twijfel of iemand ooit de moeite gaat nemen om hier te komen, want het is ver weg van eigenlijk alles ;-)

Gisteravond had ik op de veranda van de receptie van dit parkje de beste WiFi-ontvangst, dus heb ik daar het vorige verhaal geplaatst en foto's geplaatst. Je zit dan langs een highway in het licht van de veranda, maar 5 meter verderop is het stikdonker! De highway is niet verlicht en aan de overkant van de weg is een vlakte van vele kilometers met daarachter de bergen van Yellowstone (die ik niet kan zien natuurlijk :-) Zo nu en dan komt er een roadtrain voorbij, een enorme vrachtwagen helemaal rondom voorzien van lichtjes. Een beetje zoals die van de Postcodeloterij met kerst of Coca-Cola.

Vanmorgen ging om 7 uur de wekker en merkten we dat het buiten goed koud is. Het is binnen nog wel goed te doen, maar duidelijk kouder dan tot nu toe. Als we internet raadplegen dan zien we dat het 3 gr is geweest buiten.... Brrrrr. Gelukkig schijnt de zon volop als ik weer klaar ben voor de dag en nog ff buiten wat foto's maak. Als het hele spul weer representatief genoeg is om naar buiten te komen, laden we alles in de SUV en rijden we richting Yellowstone. Tijd voor dag 2! We hebben een tip voor het ontbijt gekregen en daar rijden we naartoe, Running Bear in West Yellowstone. 

Het was goed uitgelegd dus we rijden er zo naartoe. We parkeren op het terrein van het restaurant en lopen naar binnen. Het is druk. Goed teken! We moeten een paar minuten wachten en worden zo geroepen. Yvon vraagt de menukaart zodat we vast kunnen kijken wat we vandaag gaan eten. We zitten buiten in het zonnetje als we binnen een minuut naar binnen worden geroepen! Mooi, want we hebben trek. Shirley neemt een pancake met aardbeien en de rest neemt een Bear'ly Breakfast, verse fruit met yoghurt en een grote muffin. Een blueberry muffin voor Sharon en een three berry muffin voor paps en mams. Koffie en thee erbij en hupakeetje! We zitten lekker te eten. De ober is een jonge gozer die bij de dames in de smaak valt :-)

Als we klaar zijn, zijn er nog 2 halve muffins over die we in een doosje laten stoppen en meenemen. Je moest eens weten hoe normaal dat hier is! Je krijgt zulke hoeveelheden dat veel mensen met dozen vol het restaurant uitlopen. Het wordt voor de rekening komt vaak gevraagd of je een box wilt.

We stappen in en rijden Yellowstone binnen. We gaan vandaag linksom en steken dan over naar het oosten van het park naar Canyon Village. Daar ligt één van de mooiste  plekken van Yellowstone, de Yellowstone Grand Canyon met een gigantische waterval van ruim 90 meter hoog. Hoger dan de Niagara Waterval!

Maar eerst stoppen we bij Norris Geyser. De weg naar het parkeerterrein is heeeel druk! Voetje-voor-voetje op zijn best naderen we het parkeerterrein. Het is hier heel druk dus iedereen wacht op een plekje. Maar het lukt en we zijn er. In dit gebied ligt de grootste geyser van het park die een beetje pruttelt en heel zelden actief is. De laatste keer was september 2014! Dus laten we daar maar niet op wachten.... Het is een prachtige mooi stuk van het park, met aan de andere kant een gigantisch soort terras van 2 kilometer in het vierkant met allemaal kleinere geysers en bronnen. 

Als we bij Canyon Village aankomen, rijden we de North Rim Road op en stoppen bij een prachtig uitzichtpunt. Hier kijk je schuin op de waterval en deels in de canyon. We spotten ook een vogelnest op de punt van een hoge rots. Het zijn waarschijnlijk haviken, misschien als ik de foto helemaal inzoom op de computer dat we erachter komen :-) Het volgende uitzichtpunt is nog mooier, je kijkt door de canyon naar de waterval. Als je een zijpad neemt naar Red Rock Overlook is het uitzicht helemaal super. Dat gaan we natuurlijk doen! Het is wel een pad van 400 meter met deels trappen en je daalt zeker 100 meter af. Nou, naar beneden is gratis zullen we maar zeggen. We zien wel hoe we boven komen :-) Het is een stevige afdaling maar als we er eenmaal zij, is de beloning fantastisch! Wat een geweldig zicht heb je hier op de gigantische waterval. Je struikelt hier bijna over de statieven met camera's erop. Als we alles hebben geschoten, beginnen we aan de weg omhoog. Eerst een paar trappen om de hartslag op te jagen en daarna een steil, draaiend en kerend pad tussen de dennenbomen. We lopen de hele ruk in één keer naar boven! Nou, bijna dan, op een losse-veter-stop vlak voor de top na dan. We kijken dan altijd een beetje verbaasd naar Shirley want die loopt gewoon mee naar boven. Wij drieën zijn van het hardlopen of sporten in de gym. Shirley is altijd heel taai in dit soort situaties, die kan echt doorzetten! Maar onderschat het dubbel fietsen van en naar school niet en het dragen van haar rugtas, elke dag.

We drinken even wat en puffen ff uit. Dan stappen we in de auto en rijden rustig verder. Omdat het vandaag prachtig weer is en er alleen wat onschuldige stapelwolkjes zijn, willen we nu alsnog gaan zien wat we gisteren niet zagen door het kakweer. We zetten koers naar Midway Geyser, toch gauw weer een uur rijden. Daar is ook het parkeerterrein weer druk maar hebben we gisteren gezien hoe je dat oplost, nl. gewoon voorbij rijden en verderop langs de weg parkeren. We lopen weer naar de Prismatic Pool en ja hoor! Vandaag is ie veel beter te zien! Wauw! Er is veel minder stoom want het is lekker warm vandaag en de zon zorgt ervoor dat de kleuren prachtig zijn! Zo, dat is ff fijn na de grote teleurstelling van gisteren. Ook de Excelsior Geyser is vandaag prachtig evenals de Opal Pool. Ongelofelijke blauwe kleuren! Blij lopen we terug naar de auto want we hebben nog één doel voor vandaag, The Old Faithfull. Gisteren veel te druk en slecht weer, vandaag gaan we ervoor. We rijden er naartoe en beginnen aan de zoektocht naar een parkeerplek op het overvolle parkeerterrein. Wonder boven wonder hebben we zo een plekkie! We nemen de muffin en drinken mee en lopen naar The Old Faithfull. Die ligt centraal in een open terrein met daaromheen een soort tribune van 2 rijen banken in een halve cirkel om de geyser heen. Op veilige afstand, want het water komt tientallen meters hoog. De geyser gaat elke 62 of 92 minuten volgens de beschrijving en aan de hoeveelheid mensen te zien, kan het niet lang meer duren. Er staan en zitten duizenden mensen! Er zijn duizenden camera's of mobieltjes op de geyser gericht. Hij stoot nu alleen stoom en heel af en toe een beetje water uit. En dan weer lijkt hij helemaal uit. We wachten geduldig en de spanning neemt toe. Als ie een schijnbeweging maakt, zijn de oh's en ah's niet van de lucht. Er komen nog wat Asians aanlopen waarvan de man zich autoritair tussen 2 Nederlandse meiden in wurmt. Met zijn hand maakt ie een gebaar van 'jij, opschuiven!' En bij de andere doet ie hetzelfde en perst zich vervolgens in de ontstane plek. Wat een eikel!

Plotseling gaat de iPhone van een man naast me. Hij neemt op en als op dat moment de geyser zou uitbarsten, hebbie toch ff een probleem. Maak dan maar eens een foto met de iPhone waarmee je staat te bellen! Hij hangt snel op en mist gelukkig niks. Na 20 minuten gaat ie dan echt los. Het water schiet tientallen meters omhoog samen met enorme stoomwolken. Het is super indrukwekkend! Iedereen gaat schreeuwen en is blij. Wat een bijzonder natuurverschijnsel is dit! Het duurt bij elkaar ruim 1 minuut en dan is het weer voorbij. Sommigen beginnen te klappen. Alsof de piloot weer goed is geland... ook zo'n gek iets. Als ik op mijn werk aan het eind van de dag naar huis ga, klapt er niemand voor mij :-)

We lopen de shop in en kopen 2 magneetjes voor de koelkast. Buiten eten we nog wat fruit en dan is het hoog tijd om te gaan rijden. Het is inmiddels 16:30 uur en de rit naar Idaho Falls waar we overnachten duurt ruim 3 uur. Ja, alle kilometers vrij is wel nodig met onze huurauto! Als we het park uitrijden, zien we nog elanden met jong langs de rivier! Het veroorzaakt zelfs een kleine file in het park want iedereen moet dat zien! Ook wij!

De rit naar Idaho Falls gaat weer langs onze vorige overnachting maar nu rijden we door, nog zeker 250 km. De rit zelf is niet spannend en om 19:20 uur arriveren we bij het hotel. We checken in en gaan eerst eten. Het wordt het plaatselijke steakhouse en we nemen spareribs!!! En ze zijn gruwelijk lekker! Dat hoort natuurlijk bij een vakantie in de USA, spareribs eten! Als we weer vol zitten, gaan we naar het hotel. Morgen gaan we naar Salt Lake City want om 17:20 uur vliegen we naar Sacramento.