Reisdag naar San Francisco

Vandaag is een reisdag. We rijden naar Salt Lake City, dan vliegen we naar Sacramento en dan rijden we naar San Francisco. Maar eerst opstaan! De wekker gaat om 7:30 uur en Yvon duikt weer als eerste de douche in. De rest komt er strak achteraan want we gaan ontbijten! Dit keer in het hotel waar we zitten. Dat is het Le Ritz Hotel & Suites. Klinkt heel sjiek en het is best een knap hotel. We zitten in kamer 259 op de 1 etage. 

We zijn ietsje laat met ontbijten maar er is toch wel voldoende keuze. We nemen toast, yoghurt met rozijnen of fruit, chocolademuffins en koffie, thee en vruchtensap. Als Yvon aan de tafel komt zitten, vertelt ze dat ze weer een compliment heeft gekregen van een Yank "Mam, you look wonderful today". Heeft zeker zijn afspraak bij Hans Different al een tijdje gemist :-)

Als we klaar zijn met eten, ruimen we de restanten op en lopen door het hotel naar de achteruitgang. Daar is een brug naar de rivier van de Idaho Falls falls. De watervallen dus. Het is een idyllisch plekje met een mooie brede rivier met gras erlangs en bomen. Langs de kant groeit riet. We zien een eind verderop dat daar de echte waterval is. Daar moeten we heen! We lopen terug naar onze kamer, poetsen de tanden en rollen alles weer richting auto. 

Eerst rijden we ff naar de Wallmart om chips, fruit en drinken te kopen en een extra tas te kopen om spullen in te doen voor de vluchten die nog komen gaan. Onze koffers zijn te zwaar dus we moeten het anders verdelen. Een derde koffer van huis meenemen was geen oplossing geweest want die had NOOIT erbij gepast in de auto. We lossen het met een stevige tas op. We rekenen af op dezelfde manier als bij Ikea en rijden naar de waterval. Het is allemaal vlakbij dus we zijn er zo. Als we geparkeerd zijn langs de rivier stappen we uit. Zo, dan! Dat is best heel mooi! De rivier is hier zeker 100 meter breed en in de lengte ligt aan deze kant over zeker 500 meter een soort dam waarover het water zijwaarts naar beneden valt over rotsen en eilandjes. Het is een prachtige gezicht. Je ziet hier en daar een enorme boomstam liggen die hier ooit terecht zijn gekomen. God weet, waar die helemaal vandaan komt.

Het is 11 uur en ook vandaag prachtig weer. We stappen in en zetten koers naar Salt Lake City, 340 km verderop! Het is vrijwel helemaal interstate I-15. We zetten de cruiscontrol op 75 mijl per uur en daar gaan we. Onderweg luisteren we naar een concert van George Michael uit 2009. Hij trad toen op in Londen. Wat is het toch een fantastische zanger en is het eeuwig zonde dat ook hij is bezweken aan de roem en alles wat daarbij komt. Ik ben normaal niet zo van het luisteren naar de teksten, maar vandaag doe ik dat een keer wel. En het valt me op dat vrijwel alle teksten autobiografisch lijken te zijn. Gelukkig heeft George Michael ontzettend veel nummers gemaakt dus de tijd verstrijkt redelijk snel. 

Om 14:10 uur zijn we bij SLC, te vroeg om al naar het vliegveld te gaan. De buitentemperatuur is hier 96 fahrenheit, zeg maar 36 gr! We doen een extraatje, we gaan SLC ff in. Voor mij bekend terrein na vele keren Novell Brainshare in SLC. Voor de dames iets helemaal nieuw en ze zien nu dan ook de plekken waar ik vaak over heb verteld of foto's van heb laten zien. Samen met Johan heb ik hier vele dagen (zeg maar weken) samen doorgebracht! We rijden naar Temple Square en willen ff in het park gaan zitten bij de Mormonen kerk. Het duurt ff want het is beredruk, drukker dan ik me herinner. We zoeken een parkeerplek en lopen er heen. Het is een prachtige plek met mooi gebouwen en mooi aangelegde perken en plantsoenen met bloeiende bloemen. We ploffen neer op een bankje en eten de aardbeien van de Wallmart op. Wat is dit toch een bijzondere plek, op straat zie je mensen superkeurig gekleed lopen. Nette pantalon, overhemd met stropdas, dames in bijzondere jurken. Echt alsof je naar een kostuumdrama staat te kijken. Maar mormonen kleden zich altijd zo. En ze lopen van de ene kerk naar de andere. 

Als het tijd is, gaan we terug naar de auto en rijden naar het vliegveld. Nauwelijks 15 minuten rijden. Daar gaan we naar de Rental Cars Return en leveren de auto in. We rollen de koffers richting de terminal en gaan eerst naar de baggage inleverlokatie. Daar staan weegschalen zodat we kunnen zorgen dat de verdeling goed is. Na wat geschuif en verplaats, geeft de schaal voor elke koffer precies 50 pond aan. Echt de limiet, want anders betaal je $100 boete voor elke koffer die zwaarder is. Vervolgens printen we de instapkaarten uit, geven de koffers af en gaan naar de securitycheck. 

Als we na een zigzagrij bij de man aankomen die onze instapkaarten controleert, blijkt dat we al ge-precheckt zijn... En dan mag je in een veel kortere rij voor de security. Huh? Hoe dan? Afijn, prima! We lopen ff terug en gaan door de pre-checkingang en staan in no-time bij de lopende band van de check. We leggen onze spullen weer in bakjes en een hele aardige beambte helpt ons een beetje en hij maakt geintjes met ons. Als we door de scan zijn gelopen en onze bakjes verzamelen, komt die man naar me toe en zegt: "The next time, bring your wife and not only your girls!" Ouwe slijmbal! Yvon lachte van oor tot oor! Wat een toffe kerel! Ze zijn hier toch opvallend relaxt op het vliegveld. 

We lopen richting onze gate en willen eerst nog wat eten scoren. Vorige keer ging dat mis en hadden ze aan boord alleen chips of ander geknabbel. Dat gaat ons deze keer niet gebeuren. We zien een foodcourt waar een Aziaat zit. We nemen 2 bakken Teriyaki Chicken en 2 bakken Chow Mein Chicken. Alles gaat netjes in bakken en tasjes. Die gaan zo mee aan boord! Als het tijd is, gaan we naar de gate B11. Ik begin door te krijgen dat het een kleiner vliegtuig is dan anders. En dat is logisch want we vliegen maar een kleine afstand. We zitten in rij 14 en 15 achter elkaar. De vlucht duurt 1 uur en 15 minuten. Als we goed onderweg zijn, gaan de bakken open en zitten we heerlijk te eten. Buiten glijdt het prachtige landschap van Utah onder ons door. Na het eten gaat House of Cards weer aan. Nog steeds een geweldige serie! We kunnen de aflevering niet afkijken want we gaan al landen in Sacramento.

Ons vliegtuig moet helemaal om alle gates heen en we staan op de allerlaatste plek. Als we zijn uitgestapt, lopen we naar de baggageband. Daar hebben ze er maar 2 van hier! En op één ervan komen onze koffers al aan! En al snel daarna de nieuwe tas ook. We lopen ermee naar buiten naar de Shuttle Bus Rental Cars. Een supervrolijke chauffeur helpt ons instappen. Als snel gaan we en bij elke stop begint de chauffeur iets te zingen :-) Eenmaal bij de huurauto's stappen we uit en melden we ons bij.... Inderdaad Thrifty! Ook nu weer! We worden leuk geholpen. We lopen voor de zekerheid even naar de auto om te kijken of alles past, want hier is het niet zelf uitkiezen :-) We hebben een hagelnieuwe Ford SUV en daar gaan de koffers zeker in passen! We regelen de laatste dingen en laden alles in. Deze keer gaat Sharon wel rijden want dat wil ze heel graag! We stellen de TomTom in voor het adres van het hotel en rijden het terrein af de snelweg op. Het is ongeveer 140 km rijden. 

Zijn we toch ineens in Californië, terwijl we al in de staten New York, Colorado, Utah, Wyoming, Montana en Idaho zijn geweest :-)

Als we San Francisco naderen wordt het donker. We rijden in de stad achter een haperende TomTom aan maar komen toch op de plek van bestemming. Van Ness Inn aan de Van Ness Avenue. Een motel midden in de stad vlakbij Fishermanswarf. We checken in en gaan naar onze kamer. Die is weer prima. Redelijk ruim en een goeie badkamer. Hier gaan we het wel 2 dagen uithouden!