Colorado!

Vanmorgen is het weer net zo slecht als sommigen van jullie in de voorspelling hadden gezien. Helemaal waardeloos! Het giet en het water loopt in stromen over het parkeerterrein. Maar goed, we gaan! We hebben kort, maar goed geslapen.

We werken onze ochtendroutine inmiddels steeds soepeler af en begeven ons naar het ontbijt. Goed ontbijt met vers fruit, yoghurt, muffins, danish, toast en je kunt zelf verse wafels bakken! Je vult een bekertje met beslag, kiept het in het wafelijzer, klemt hem dicht en draait hem om. Als ie 'ping' zegt, draai je hem weer terug en is je wafel klaar? Stroop erop (of aardbeienjam, lekker!) en smullen maar. Koffie, thee en jus erbij en we zijn weer klaar voor de dag. Een inspannende dag, want we moeten veel rijden. We checken uit, laden alles weer in de SUV en vragen Tom om ons naar het tweede adres te brengen in de favorietenlijst. Trail Ridge Road, een prachtige weg dwars door Rocky Mountain National Park. Met de tips van Thrifty (al gedaan?) in het achterhoofd rijden we snelweg I-70 op richting het westen. Daarna rijden we de U36 op die overgaat in Trail Ridge Road. De tip van de dame was de rechter rijstroken te gebruiken want links is een Express Lane waar je tol voor betaalt. Dus dat doen we. Het is ietsje droger geworden, maar het zicht is niet meer dan 1 kilometer. Ben benieuwd... Bij de ingang van Rocky Mountain National Park kopen we een kaart waarmee we alle parken straks in kunnen en beginnen aan een prachtige weg, althans dat had ik op Streetview gezien... Wij zien eigenlijk geen fluit, alleen de auto's voor ons. Het is heel slecht weer en we rijden al snel in de wolken. We rijden hoger en hoger en passeren uitkijkpunten met fantastische namen die overweldigende vergezichten doet vermoeden. Wij zien net de rand van de weg want vangrails daar doen ze hier niet aan.We rijden hoger en hoger en mist en regen gaan over in hagel en sneeuw! Ja, echt waar! Het is hier al weken 30 graden plus! En de dag dat wij er zijn, hebben we dit! De buitentemperatuur is inmiddels van 12 graden gezakt naar 3 graden als we op de top komen. Daar is het zo listig dat we in een bocht zelf even wat slippen! Gelukkig loopt het goed af en beginnen we aan de afdaling die ons richting Jensen, Utah zal brengen. Het is dan overigens nog wel 500 km rijden. In de afdaling knapt het weer gelukkig op en kunnen we steeds verder zien. Jezus, wat is het hier mooi! Ook de temperatuur gaat weer beter. We stoppen natuurlijk hier wel voor een paar fantastische foto's. In het dal rijd

en we plotseling in een laag van 5 centimeter sneeuw! Zomaar, over een lengte van 200 meter helemaal wit. Daarna, alles weer weg! We zijn blij dat we het tweede deel van de weg nog wel hele mooie dingen hebben gezien. We rijden het park uit en 

gaan op weg naar Jensen. Nog maar 450 km te gaan, maar het is een prachtige weg! Onderweg stoppen we een paar keer en eten we lekker fruit en maken een 

wc-stop. Ik ben het echter met TomTom over één ding niet eens. Die beweert dat we over dit stuk van 450 km 8 uur gaan doen.... ??? Google dacht daar heel anders over. Die zei 4,5 uur.  Nou, ik denk precies er tussen in, 6 uur. Trouwens, dan vind ik het ook wel welletjes! :-)

We rijden door fantastische landschappen en over kaarsrechte glooiende wegen die je ver voor je ziet lopen. We zien uitgestrekte wastelands en prachtige stukken woestijn, maar ook spectaculaire rode bergen met één witte laag in het mi

dden! Echt geweldig!

Het laatste stuk van 90 kilometer komen we bijna geen auto meer tegen. Hier moet je kennelijk persé zijn, of heen gestuurd worden, want anders zou je meer auto's moeten zien. Het schiet daardoor wel lekker op. Om 18:20 uur rijden we Jensen binnen en slaan rechtsaf. Na 1,5 km bereiken we onze overnachting. Een huis met een oprijlaan en een paar hectare grond eromheen. Onze kamer is fan-tas-tisch!