We zijn onderweg!

Goedemorgen!

De eerste dag van onze vakantie is begonnen. De wekker schiet aan en we realiseren ons alle 4, het is eindelijk zover!  Yeahh!!

Gisteren alles rustig ingepakt en voorbereid dus vanmorgen moeten we alleen maar met onszelf aan de slag om er een beetje representatief uit te zien en zorgen dat we op Schiphol komen. Alles loopt op rolletjes en om 8:30 uur onze koffers ook.... richting de taxi die voor de deur staat. We hebben een aardige dame als chauffeur dus ik ben benieuwd of we op tijd op Schiphol aankomen via de kortste weg :-). Maar ze weet van wanten en stuurt de taxibus met een lekker tempo binnen no time naar Vertrekhal 3. We laden onszelf en de koffers uit en rollen naar incheckbalie 30. Er staat een redelijk korte rij, dus we zijn snel van onze koffers af en begeven ons naar de douane.

Omdat we via Reykjavik naar New York vliegen is de controle op zijn Amerikaans. Alles uit je zakken, iPhones, iPad, eReader, riem af, afijn je kent het wel. Onze spullen schuiven rustig in bakjes door de scanners en we gaan zelf door de poortjes waarin ze kijken of de chirurg de laatste keer geen zooi heeft achtergelaten voordat ie de hechtingen heeft gezet. We zijn allemaal brandschoon, dus we verzamelen alles weer van de lopende band. Riem weer om, iPhone weer in je zak, alles weer in je rugzak en hup..... denken we, maar... Sharon is haar oortjes kwijtgeraakt ergens in de scanner. Ze lagen keurig in een bakje bij andere spullen. Of zitten ze toch al in haar tas. Paniek! Paniek! Paniek! Geen oortjes is een serieus probleem!  Sharon zegt tegen de man bij de lopende band dat haar oortjes ergens in die 1,5 meter lopende band zijn verdwenen. Hij kijkt met al zijn ervaring eens rustig in de inmiddels lege bakjes en neemt een duik onder de lopende band. Daar staan een paar opvangbakken precies onder de open ruimtes die aanwezig zijn tussen de verschillende stukken lopende band. Al snel komt het snoertje met oortjes boven water, maar ontbreken er nog 2 oorschelpen. Dus de beste man duikt nogmaals onder de band en al snel zijn de ontbrekende schelpen ook terecht! Pffff, Sharon kan weer rustig ademhalen. De flappen van de scanner hadden de oortjes keurig uit het bakje getrokken waarna ze ergens onder de lopende band terecht gekomen. Bij de volgende scanner moet dat anders.

We ploffen neer in Lounge 4. Dit is een moderne ruimte waar alle passagiers die van terminal M vliegen, wachten op het boarden. Zo, nu eerst een bakkie en even werken aan dit verslag. We boarden om 11:40 uur dus we hebben ruim de tijd.

Als ik voor een tweede bakkie ga, neem ik natuurlijk de vuile kopjes netjes mee en geef ze terug aan de man achter de koffiebar. Zoals mijn moeder me heeft geleerd... Ik bestel nog 2 koffie en als ze klaar zijn, draait de man zich om en zegt : "die zijn van mij, hoef je niet te betalen. En ik wens je een prettige vlucht!" 

Ik ben behoorlijk verbaasd want Schiphol staat nou niet echt bekend om betaalbare drankjes, laat staan GRATIS koffie. Ik houd het er maar op dat ik ben beloond voor het netjes terugbrengen van de vuile kopjes :-). Wat een goede opvoeding je al niet kan brengen!